"กล้วยเล็บมือนาง" เป็นพืชที่มีกำเนิดมาจากการกลายพันธุ์ของกล้วยป่า โดยมีลักษณะทางพฤกษศาสตร์ที่น่าสนใจ. มีลำต้นเดี่ยวที่ตั้งตรง, ลักษณะกลมๆ และมีสีชมพูที่อมแดง. ใบเป็นใบเลี้ยงเดี่ยวและมีลักษณะแบนสั้น, ทำให้มีลักษณะที่เป็นพิเศษ. ดอกจะปรากฏเป็นช่อบนเครือ, โดยมีหวีอยู่และมีหัวปลีที่ปลายยอด. ผลมีรูปทรงรีและเล็กเนื่องจากการเจริญเติบโตในหวีคล้ายนิ้วมือ. ผลอ่อนมีเปลือกเขียว, ส่วนผลสุกมีเปลือกเปลี่ยนเป็นสีเหลือง. เนื้อของผลมีสีเหลือง, เป็นอย่างนุ่ม และมีรสชาติหวานอร่อย. นอกจากนี้, กล้วยเล็บมือนางยังมีกลิ่นหอมที่น่าประทับใจ ประวัติความเป็นมาของกล้วยเล็บมือนาง กล้วยเล็บมือนาง เป็นผลไม้ขึ้นชื่อของอำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร ในอดีตชาวจังหวัดชุมพรนิยมปลูกกล้วยเล็บมือนางเพื่อบริโภคในครัวเรือน. ต่อมาหลังจากเกิดเหตุพายุเกย์ในปี พ.ศ. 2532, การปลูกกล้วยเล็บมือนางก็เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ. พบว่าเป็นกล้วยที่เจริญเติบโตและให้ผลผลิตได้รวดเร็ว, แต่กลับไม่เหมาะกับการปลูกเชิงเดี่ยวโดยไม่มีการแซมพืชอื่นเสริม. ชาวชุมพรจึงเรียกกล้วยนี้ว่า…

"หยวกกล้วย" เป็นวัตถุดิบที่ได้รับความนิยมในการปรุงอาหารต่าง ๆ มีต้นกล้วยเป็นแกนกลางที่นิยมใช้, ซึ่งมีส่วนของต้นกล้วยที่มีสีขาวและมีฤทธิ์เย็น. การนำ "หยวกกล้วย" มาประกอบอาหารสามารถทำได้หลายแบบ โดยมีขั้นตอนดังนี้: หั่น "หยวกกล้วย" ตามขวางหรือยาวเป็นชิ้นขนาดพอคำ ๆ. แช่ชิ้น "หยวกกล้วย" ในน้ำที่ท่วมเกลือ, น้ำมะนาว, หรือมะขามเปียก เพื่อป้องกันการดำของชิ้นกล้วย และเอาใยที่คล้ายใยของสายบัวออก. สะเด็ดน้ำพักไว้. นำ "หยวกกล้วย" ไปปรุงอาหารตามที่ต้องการ, เช่น แกงหยวกกล้วย, แกงคั่ว, แกงส้ม, ต้มกะทิ, หรือลวกจิ้ม…