“การดูดนิ้วของเด็กวัยเบบี๋มีผลต่อการพัฒนาทางกายและจิตใจอย่างต่อเนื่องทั้งทางทางเลือกและการสร้างความสุขสำหรับทารกอย่างไรก็ตาม การดูดนิ้วที่เป็นปัญหาของระบบอาจส่งผลเสียในทางทันตกรรม และพัฒนาการทางจิตใจของเด็กได้เพราะเหตุนี้จึงเป็นสิ่งสำคัญที่คุณแม่ควรคำนึงถึง

การดูดนิ้วและพัฒนาการ

โดยปกติแล้วจะเริ่มดูดนิ้วราวอายุ 15 สัปดาห์ในครรภ์ และเมื่อเกิดมาจะเริ่มสนใจการดูดนิ้วอีกครั้งเมื่ออายุมากขึ้น 4 เดือนที่ต้องใช้ดูดนิ้วเป็นทางให้ลูกได้สัมผัสและเรียนรู้อีกครั้ง ร่างกายผ่านเริ่มต้น อย่างไรก็ตาม มุมมองมักจะเกิดในลักษณะการดูดนิ้วด้วยเช่นกัน

ผลกระทบทางทันตกรรม

การดูนิ้วดังกล่าวอาจเป็นเรื่องของทันตกรรม เช่น อาจเป็นฟันกราม, ฟันกรามหมายถึงหรือยื่น นอกจากนี้ การดูดนิ้วมากๆ ในอายุ 4 อาจเป็นเพราะจิตใจและถูกมองว่าเป็นเด็กไม่จำเป็นต้องโตตามปกติ

ส่วนการดูดนิ้ว

1. กิจกรรมที่ใช้มือ:ส่งเสริมกิจกรรมที่ต้องใช้มือโต้ตอบ, เช่น ชวนลูกมาช่วยทำอาหารหรือกิจกรรมที่ต้องใช้มือ.
2. ติดตามดู:สังเกตจากลูกเมื่อไม่ได้ดูนิ้วเพื่อดูที่บวกเมื่อลูกไม่ดูดนิ้ว
3. ดุ:ตรวจสอบดุลูกดูดนิ้ว เพราะอาจทำให้จิตใจของเขาเพิ่มนิสัยการดูดนิ้ว
4. การตัดเล็บลูกให้สั้นกว่านี้คือการดูดนิ้ว
5. เสริมสร้างความรู้สึกสนุก:สร้างกิจกรรมที่ลูกรู้สึกสนุกและให้ความรู้สึกมากกว่าการดูดนิ้ว
6. การพบแพทย์:หากมีปัญหาเกี่ยวกับทันตกรรมหรือบ่อยครั้งที่ลูกต้องดูดนิ้วอยู่ตลอด, โดยทั่วไปพบแพทย์เพื่อคำแนะนำและการรักษา

การดูดนิ้วเป็นส่วนสำคัญของการพัฒนาของเด็ก, แต่การดูดนิ้วที่เป็นนิสัยที่เกินไปอาจส่งผลกระทบทั้งทางทันตกรรมและจิตใจ. คุณพ่อคุณแม่มีความสำคัญในการส่งเสริมกิจกรรมที่เป็นประโยชน์และให้ความสนับสนุนที่ถูกต้อง