ฤดูกาล ได้สร้างปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ
ปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นในโลกของเราถูกมองเห็นอย่างชัดเจนผ่านฤดูกาลที่เปลี่ยนไปทุกปี การเปลี่ยนแปลงนี้สร้างความหลากหลายทางธรรมชาติที่งดงามและมีเอกลักษณ์เฉพาะในแต่ละฤดูกาล.
ฤดูกาล (Seasons) คือช่วงเวลาที่แสดงสภาพภูมิอากาศพิเศษในแต่ละช่วงของปี ทำให้พื้นที่ต่าง ๆ ของโลกมีการเปลี่ยนแปลงทางอุณหภูมิ ความชื้น ปริมาณน้ำฝน และแสงแดดตลอดวัน ฤดูกาลประกอบด้วย ฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูร้อน, ฤดูใบไม้ร่วง, และฤดูหนาว และฤดูฝนที่เกิดขึ้นในภูมิภาคเขตร้อน.
ในทุก ๆ ฤดูกาล, การเปลี่ยนแปลงนี้มีผลกระทบต่อธรรมชาติและสภาพแวดล้อม. ในฤดูใบไม้ผลิ, พืชต่าง ๆ ประจำการออกดอกและตั้งผล และสีของใบไม้เปลี่ยนเป็นสีสันสดใส. ในฤดูร้อน, อุณหภูมิสูงสุด, มีการเจริญเติบโตของพืชและการฟอกอากาศ. ฤดูใบไม้ร่วง, พืชเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับฤดูหนาว. ในฤดูหนาว, พืชสลายตัวและแสงแดดจำนวนน้อย.
ทั้งนี้, สภาพธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลทำให้โลกของเราเติบโต, ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น, และสร้างประสบการณ์ที่ไม่เหมือนกันในทุก ๆ ฤดูกาล.
การเกิดฤดูกาล
ฤดูกาลเป็นผลมาจากการกระจายพลังงานจากดวงอาทิตย์ที่ไม่เท่ากันที่ตกมาที่พื้นผิวต่าง ๆ ของโลก. การเกิดฤดูกาลนี้สามารถอธิบายได้โดยการพิจารณาการโคจรและการหมุนรอบตัวเองของโลก.
1. การโคจรของโลก: โลกโคจรรอบดวงอาทิตย์และการหมุนรอบตัวเอง. ทำให้เกิดการเอียงของแกนโลกถึง 23.5 องศา.
2. การเอียงและการแจกแจงแสง: เนื่องจากการเอียงของแกน, บางพื้นที่ของโลกจะได้รับแสงมากขึ้นในบางช่วงของปี ในขณะที่บางพื้นที่จะได้รับแสงน้อยลง. ทำให้มีฤดูกาลต่าง ๆ แบ่งตามการแจกแจงแสง.
3. ฤดูกาลที่เกิดขึ้น: จากการแจกแจงแสงที่แตกต่าง, พื้นที่ต่าง ๆ ของโลกจะมีฤดูกาลที่แตกต่างกัน. เช่น, บริเวณที่ได้รับแสงมากในช่วงหนึ่งของปีจะมีฤดูร้อน, ในขณะที่บริเวณที่ได้รับแสงน้อยจะมีฤดูหนาว.
4. ปริมาณและระยะเวลาของแสง: ปริมาณและระยะเวลาที่แตกต่างกันของแสงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิและสภาพอากาศ ซึ่งก็เป็นปัจจัยสำคัญของการเกิดฤดูกาล.
ดังนั้น, การเกิดฤดูกาลเป็นผลมาจากภูมิศาสตร์ทางดวงอาทิตย์และการแจกแจงแสงที่ไม่เท่ากันที่เกิดขึ้นบนโลก. มีการแบ่งฤดูกาลเป็นฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูร้อน, ฤดูใบไม้ร่วง, และฤดูหนาวตามความแตกต่างในการได้รับแสงอาทิตย์.
การเกิดฤดูกาลและวันเริ่มต้นของฤดูกาลทั้ง 4
**การเกิดฤดูกาลและวันเริ่มต้นของฤดูกาลทั้ง 4**
การแบ่งฤดูกาลทั้ง 4 ของโลกนั้นมีความเชื่อมโยงกับตำแหน่งที่ตั้งของโลกต่อดวงอาทิตย์และสภาพภูมิอากาศในแต่ละภูมิภาค. โดยเฉพาะในเขตหนาวเย็นและเขตอบอุ่น, ฤดูกาลทั้ง 4 จะปรากฏอย่างชัดเจน. ตัวอย่างเช่น, บริเวณที่อยู่ในเขตอบอุ่น (Temperate Regions) จะมีการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลทั้ง 4 ฤดูกาลคือ ฤดูใบไม้ผลิ (Spring), ฤดูร้อน (Summer), ฤดูใบไม้ร่วง (Fall), และฤดูหนาว (Winter).
แต่สำหรับเขตร้อน (Tropical Regions), มีการผันแปรของฤดูกาลไม่มากนัก. ที่นี่, อากาศมีแนวโน้มที่อบอุ่นตลอดทั้งปี, และการเปลี่ยนแปลงทางอากาศเกิดขึ้นในรูปแบบของฤดูฝน (Rainy Season) แทนที่จะมีฤดูกาลทั้ง 4.
ในทางตรงกันข้าม, ที่เขตขั้วโลก (Polar Regions) ที่มีอุณหภูมิหนาวเย็นมากขึ้น, แต่ปริมาณแสงแดดที่ได้รับมีความแตกต่างกันมากในฤดูร้อนและฤดูหนาว. ตัวอย่างเช่น, ที่เมืองแบร์โรว์ รัฐอะแลสกา, จะมีช่วงฤดูร้อนที่ยาวนานที่สุด, ก่อนที่จะเข้าสู่ช่วงเวลาที่มืดสนิทในฤดูหนาวที่ยาวนาน 2 ถึง 3 เดือน.
ทั้งนี้, โลกยังมีช่วงเวลาที่เคลื่อนที่ไปอยู่ในตำแหน่งที่ห่างไกลจากดวงอาทิตย์มากที่สุด 2 ครั้ง, และช่วงเวลาที่เข้าใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุด 2 ครั้ง ซึ่งเป็นวันของการเปลี่ยนถ่ายฤดูกาลที่สำคัญ ได้แก่ วันครีษมายัน (Summer Solstice) ที่เกิดขึ้นในวันที่ 20 – 21 มิถุนายนของทุกปี นั้นเอง. วันนี้เป็นจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนหรือช
วันวสันตวิษุวัต – วันศารทวิษุวัต – วันเหมายัน
วันวสันตวิษุวัต (Vernal Equinox): วันที่ 20 – 21 มีนาคมของทุกปี เป็นการเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิอย่างเป็นทางการของฝั่งซีกโลกเหนือ ฤดูใบไม้ผลินี้เน้นทำให้กลางวันและกลางคืนมีความยาวเท่ากัน เนื่องจากซีกโลกเหนือได้รับแสงจากดวงอาทิตย์มากขึ้น ต้นไม้จึงเริ่มผลิใบและเจริญเติบโตเพื่อสังเคราะห์แสงและผลิตอาหาร
วันศารทวิษุวัต (Autumnal Equinox): วันที่ 22 – 23 กันยายนของทุกปี คือ การเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงอย่างเป็นทางการของฝั่งซีกโลกเหนือ ฤดูใบไม้ผลินี้เกิดขึ้นเมื่อซีกโลกเหนือได้รับแสงจากดวงอาทิตย์ลดลง เป็นช่วงเวลาที่พืชพรรณต่าง ๆ ผลัดใบก่อนเข้าสู่ฤดูหนาว
วันวสันตวิษุวัต (Winter Solstice): วันที่ 20 – 21 ธันวาคมของทุกปี คือ การเริ่มต้นเข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการของฝั่งซีกโลกเหนือ ฤดูหนาวนี้เกิดขึ้นเมื่อโลกหันทางซีกโลกใต้เข้าหาดวงอาทิตย์มากที่สุด ทำให้ซีกโลกเหนือกลายเป็นช่วงฤดูหนาว, ในขณะที่ฝั่งซีกโลกใต้กลายเป็นช่วงฤดูร้อน
ทั้งนี้, วันของวสันตวิษุวัตและศารทวิษุวัตคือช่วงเวลาที่แสงแดดตกหรือขึ้นตรงบนเส้นที่เรียกว่า “ทวีคูณ” ทำให้กลางวันและกลางคืนมีความยาวเท่ากันทั่วโลก.
วันเหมายัน (Summer Solstice): วันที่ 20 – 21 มิถุนายนของทุกปี คือ จุดเริ่มต้นของฤดูร้อนหรือ วันที่ยาวนานที่สุดในรอบปีของฝั่งซีกโลกเหนือ. จากการที่โลกโคจรโดยเอียงซีกโลกเหนือเข้าหาดวงอาทิตย์มากที่สุดในช่วงเวลานี้.
